Historiani Tekijjud-din el-Mukrizi shënon: “Kur e mori pushtetin sulltan Salahuddini, ju dha urdhër myezinëve, që në minare gjatë kohës së leximit të tesbihut (para agimit dhe ezanit të sabahut) ta recitojnë akiden e njohur si el-akidetul-murshide – العقيدة المرشدة – (ajo që udhëzon). Këtë muezinët e bëjnë çdo natë në të gjitha xhamitë e Egjiptit deri më sot.”
Kjo praktikë ka vazhduar për katër shekuj, siç dëshmohet edhe nga fjalët e imam Sujutiut (i cili ka ndërruar jetë në vitin 1505).
Përkthimi i tekstit të El-akidetul-murshide është ky [1]:
“Dije, Allahu na udhëzoftë neve dhe juve, se çdo person madhor e ka obligim të dijë se Allahu i Madhërishëm është Një në pushtetin e Tij, Ai e krijoi tërë botën, të lartën dhe të ulëtën, Arshin dhe Kursinë, qiejt dhe Tokën dhe gjithçka që ka në to dhe ndërmjet tyre. Të gjitha krijesat janë të nënshtruara fuqisë së Tij, dhe as gjëja më e vogël nuk lëviz pa lejen e Tij. Ai nuk ka partner në menaxhim as ortak në pushtet. Ai është i Gjallë dhe i Përjetshëm dhe Atë nuk e kaplon as kotja as gjumi. Ai e di botën e dukshme dhe të padukshme, dhe asgjë nuk është e fshehur për Të as në Tokë as në qiell. Ai e di se çka ka në tokë dhe çka ka në det, dhe asnjë gjethe nuk bie pa e ditur Ai; dhe nuk ka kokërr në errësirën e Tokës, as asgjë të freskët as të thatë, që nuk është në Librin e qartë. Ai gjithçka përfshin me njohuri dhe di gjithçka në detaje. Ai bën atë që dëshiron dhe është i fuqishëm për të bërë atë që dëshiron. Atij i përket pushteti dhe pavarësia, madhështia dhe përjetësia, gjykimi dhe caktimi, dhe Atij i përkasin emrat më të bukur. Askush nuk mund të parandalojë atë që Ai e ka caktuar as ta ndalojë atë që Ai e ka dhënë. Ai bën atë që dëshiron në pushtetin e Tij dhe gjykon krijesat e Tij si të dojë. Ai nuk shpreson në shpërblim dhe as nuk ka frikë nga ndëshkimi. Askush nuk ka ndonjë të drejtë mbi Të as nuk mund ta gjykojë. Çdo begati është mirësi e Tij, kurse çdo ndëshkim është drejtësi. Ai nuk jep llogari për atë që bën, kurse ata do të japin.
Ai ishte edhe para krijimit. Për Të nuk ka më parë dhe më pas, lart dhe poshtë, djathtas dhe majtas, para dhe mbrapa, i plotë dhe i pjesshëm. Ai nuk pyetet kur ishte, ku ishte dhe si. Ai ishte edhe kur nuk kishte vend. Ai i krijoi krijesat dhe bëri që të rrjedh koha, tek Ai koha nuk ndikon, as nuk zen vend. Atë nuk e preokupon një gjë nga një tjetër. Atë nuk mund ta kapë imagjinata, as intelekti dhe as ta kuptojë mendja. Ai nuk mund të imagjinohet në shpirt, as në imagjinatë dhe as të përfytyrohet me mendje. Atë nuk mund ta kuptoj fantazia as mendimet. Asgjë nuk është si Ai, dhe Ai dëgjon dhe sheh gjithçka.”
Pasi e përmendi këtë akide në veprën Tabekat esh-Shafi’ijje el-kubra (8/186), Imami es-Subki, thotë: “Këtu nuk ka asgjë që do ta mohonte ndonjë ndjekës të Sunetit.”
Përshtati: Miftar Ajdini
(Islampress)
[1] ) اعلم أرشدَنا الله وإياكَ أنه يجبُ على كلّ مكلَّف أن يعلمَ أن الله عزَّ وجلَّ واحدٌ في مُلكِه، خلقَ العالمَ بأسرِهِ العلويَّ والسفليَّ والعرشَ والكرسيَّ، والسَّمواتِ والأرضَ وما فيهما وما بينهما. جميعُ الخلائقِ مقهورونَ بقدرَتِهِ، لا تتحركُ ذرةٌ إلا بإذنِهِ، ليسَ معهُ مُدبّرٌ في الخَلقِ ولا شريكٌ في المُلكِ، حيٌّ قيومٌ لا تأخذُهُ سِنةٌ ولا نومٌ، عالمُ الغيب والشهادةِ، لا يَخفى عليهِ شيءٌ في الأرضِ ولا في السماءِ، يعلمُ ما في البرّ، والبحرِ وما تسقطُ من ورقةٍ إلا يعلمُهَا، ولا حبةٍ في ظلماتِ الأرضِ ولا رَطبٍ ولا يابسٍ إلا في كتابٍ مبين. أحاط بكلّ شىءٍ علمًا وأحصى كلَّ شىءٍ عددًا، فعالٌ لما يريدُ، قادرٌ على ما يشاءُ، له الملكُ وله الغِنَى، وله العزُّ والبقاءُ، ولهُ الحكمُ والقضاءُ، ولهُ الأسماءُ الحسنى، لا دافعَ لما قضى، ولا مانعَ لما أعطى، يفعلُ في مُلكِهِ ما يريدُ، ويحكمُ في خلقِه بما يشاءُ. لا يرجو ثوابًا ولا يخافُ عقابًا، ليس عليه حقٌّ [يلزمُهُ] ولا عليه حكمٌ، وكلُّ نِعمةٍ منهُ فضلٌ وكلُّ نِقمةٍ منه عدلٌ، لا يُسئلُ عما يفعلُ وهم يسألونَ. موجودٌ قبل الخلقِ، ليس له قبلٌ ولا بعدٌ، ولا فوقٌ ولا تحتٌ، ولا يَمينٌ ولا شمالٌ، ولا أمامٌ ولا خلفٌ، ولا كلٌّ، ولا بعضٌ، ولا يقالُ متى كانَ ولا أينَ كانَ ولا كيفَ، كان ولا مكان، كوَّنَ الأكوانَ ودبَّر الزمانَ، لا يتقيَّدُ بالزمانِ ولا يتخصَّصُ بالمكان، ولا يشغلُهُ شأنٌ عن شأن، ولا يلحقُهُ وهمٌ، ولا يكتَنِفُهُ عقلٌ، ولا يتخصَّصُ بالذهنِ، ولا يتمثلُ في النفسِ، ولا يتصورُ في الوهمِ، ولا يتكيَّفُ في العقلِ، لا تَلحقُهُ الأوهامُ والأفكارُ،] لَيْسَ كَمِثلِهِ شَىءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ [ ا.هـ.
