A nuk meriton që t’i dërgojmë salavate?!

947

– Mbeti pa baba ndërsa ishte në mitrën e nënës, e kjo paraqet formën më të rëndë të jetimit!

– E varrosi me dy duart e tij të njoma, ndërsa i pikonin lotët e ato i ngjiteshin për fytyre nga pluhuri i shkretëtirës… Atëkohë ishte vetëm gjashtë vjeçar.

– Jetoi herë tek njëri herë tek tjetri, fillimisht në shtëpinë e Halimes, mandej tek gjyshi dhe pastaj tek axha i tij…

– U martua, e dashuroi thellë gruan e tij, mandej ajo ndërroi jetë…

– I varrosi dy djem të tij që akoma nuk e plotësuan një vite jete, duke qarë dhe vajtuar për ata.

– I varrosi dy vajza të mitura që ishin në lulëzimin e jetës, duke qarë deri sa toka lagej nga lotët e tij.

– E gjuanin me gurë, ndërsa ky i fali!

– Deri sa qëndronte në sexhde, ia hodhën të brendshmet e devesë. Qëndroi në sexhde edhe pse papastërtia e devesë rridhte në fytyrën e tij të bekuar. I fali ata që vepruan ashtu!

– E mbysnin me teshat e tij aq shumë sa që mbetej pa frymë, por i fali!

– I hidhnin papastërti dhe gjemba rrugës ku kalonte, por i fali!

– E quajtën të marrë, por i fali!

– Kishte ditë në të cilën nuk kishte për të ngrënë as një gjysmë hurme për shkak të atyre që e torturonin, por i fali!

– E penguan që t’i vizitojë të afërmit, por i fali!

– Ia thyen dy dhëmbë, ia përplasën hekurin në fytyrë, e helmuan dhe u munduan t’i bëjnë magji dhe e përzunë nga vendlindja e tij, por ua fali!

Përse i fali të gjitha këto?!

Për mua, për ty dhe për të gjithë ummetin!!! Ndaj, a nuk meriton që gjithmonë t’i dërgojmë salavate dhe ta ndjekim rrugën e tij?!

Salavatet dhe selamet qofshin mbi ti, o i Dërguari jonë i dashur!

Dërgoni salavate atij i cili thoshte: “Ummeti im, ummeti im!”

All-llahumme sal-li ve sel-lim, ve barik ‘ala habibina Muhammed, ve ala alihi ve sahbihi ve sel-leme teslimen kethira!

Pëktheu: Lutfi Muaremi

[Islampress.ch]