Vëllezër të dashur! Tema e ligjëratës së sotme është: Njerëzve u është afruar koha e llogarisë së tyre, e ata të hutuar në pakujdesi nuk përgatiten fare për të.
Këtë temë e zgjodha, për arsye se në këtë kohë, ekziston një numër i madh i njerëzve, e në mesin e tyre edhe i muslimanëve, të cilët pohojnë se i përkasin umetit islam dhe janë pasues të sunetit të Pejgamberit Muhamed (savs), ndërsa me veprat e tyre këtë nuk e konfirmojnë.
Njerëzit janë bërë neglizhentë: ndaj ibadeteve, ndaj detyrimeve karshi bashkësisë së gjerë dhe të ngushtë, (pastaj janë bërë neglizhentë edhe) ndaj prindërve, ndaj bashkëshortëve, ndaj fëmijëve, ndaj fqinjëve, ndaj të afërmve dhe miqve, madje edhe ndaj vetvetes.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Njerëzve u është afruar koha e llogarisë së tyre, e ata të hutuar në pakujdesi nuk përgatiten fare për të.” (el-Enbija, 1)
Nëse mendojnë pak më mirë për këtë ajet, do të shohim se gjendja e jonë pasqyrohet aty, sepse nxitimi i njerëzve, duke na përfshirë edhe neve, është më se i qartë.
Njerëzit po argëtohen me gjërat dhe çështjet kalimtare të kësaj bote dhe gjithnjë e më pak po kanë kohë për Allahun e Plotfuqishëm, për fenë e tyre dhe për botën tjetër. Në këtë vrapim të përditshëm, njerëzit duket sikur janë krijuar për shkak të kësaj bote, ose sikur do të qëndrojnë në të përgjithmonë.
Kur bëjnë diçka, e bëjnë kryesisht për këtë botë.
Kur mendojnë diçka, përsëri këtë më shpesh e bëjnë për këtë botë.
Kur duan diçka, ata e duan për shkak të kësaj bote.
Për shkak të kësaj bote ata grinden, luftojnë dhe gjykohen, kështu që shumë prej tyre janë të gatshëm, ta lënë edhe namazin për shkak të ndonjë gjëje të kësaj bote, siç është: mbledhja, loja, seriali, ndeja, e kështu me radhë.
Po a bën që obligimi ndaj Allahut të Plotfuqishëm, të neglizhohet për shkak të diçkaje tjetër?
Allahu i Plotfuqishëm, duke folur për ata që janë të pakujdesshëm, thotë:
“Ata dinë vetëm anën sipërfaqësore të kësaj jete, ndërsa për jetën tjetër janë të pakujdesshëm (indiferent).” (err-Rrum, 7)
Allahu i Plotfuqishëm ua kujton njerëzve se ata nuk janë krijuar kot, dhe se kthimi tek Ai është i pashmangshëm. Për këtë flasin ajetet në vazhdim të sures el-Muminun:
“Mos vallë, keni menduar ju, që Ne ju kemi krijuar juve kot dhe që nuk do të ktheheni te Ne?” – I lartësuar është Allahu, sundimtari i Vërtetë! S’ka zot tjetër përpos Tij, Zotit të Arshit (Kozmosit) madhështor! – Ai që pos Allahut, adhuron zot tjetër, duke mos pasur kurrfarë dokumenti për këtë, me siguri – llogaria është vetëm te Zoti tij. Me të vërtetë, nuk ka shpëtim për mohuesit. – Dhe, thuaj (o Muhamed!): “O Zoti im, fal dhe mëshiro, e Ti je më i miri mëshirues!” (15-118)
Sipas ajeteve të cituara, njerëzit nuk janë krijuar kot, dhe për sjelljen e tyre pason shpërblimi ose dënimi. Prandaj, ata në esencë ndryshojnë nga kafshët, të cilat nuk kanë përgjegjësi për atë që bëjnë. Njerëzit i pret kthimi te Zoti i tyre, para të Cilit, ata do të japin llogari, për të gjitha veprat e tyre që i kanë bërë në këtë jetë.
Transmeton Ebu Nu’ajm nga Ibrahim bin Harithi: „Na dërgoi Pejgamberi (savs), në një marshim ushtarak dhe na urdhëroi që të lexojmë kur të ngrysemi dhe kur të gdhihemi: “Mos vallë, keni menduar ju, që Ne ju kemi krijuar juve kot, dhe që nuk do të ktheheni te Ne?” (el-Muminune, 115) Dhe ne e lexuam atë, pastaj e fituam prenë e luftës, dhe u kthyem të sigurt dhe shëndoshë e mirë.“
Ky sahabij i shquar na mëson neve, se në qoftë se secili prej nesh, në mëngjes dhe në mbrëmje, do ta lexonte ajetin e cituar, ne të gjitha punët tona do t’i kryenim me ndërgjegje dhe me përgjegjësi, dhe Allahu i Plotfuqishëm, do të na jepte bereqet në to, dhe kjo do të ishte shkak i radhitjes së sukseseve tona dhe i arritjes së shpërblimit përfundimtar të ahiretit.
Allahu i Plotfuqishëm, në ajetin 36, të sures el-Kijameh, thotë: “Vallë, a mendon njeriu se do të mbetet pa obligime (pa përgjegjësi)?”
Allahu i Plotfuqishëm, i shtron pyetje njeriut, kësaj qenjeje të vogël, e cila e ka pranuar emanetin e mëkëmbësit (halifit) në Tokë, a mendon ai se do të lihet dhe do të lirohet pa asnjë përgjegjësi.
Kjo njëherit është përkujtim për njeriun, që të ketë kujdes për veprimet e tij, dhe që në çdo moment ta ketë parasysh se për çdo veprim, lëvizje dhe fjalë, do të pyetet, pastaj në bazë të saj, do të shpërblehet ose dënohet.
Pse njerëzit edhe përkundër kësaj, janë neglizhentë dhe të papërgjegjshëm në jetën e tyre?
Në Ditën e Gjykimit, secili person do t’i gjejë veprat e tij të mira dhe të këqija, siç konfirmohet nga ajeti i 30-të i sures Alu Imran:
“(Kujtoje) Ditën, kur çdokush gjen atë që ka punuar mirë dhe atë që ka punuar keq; e dëshiron ai që në mes tij dhe të keqes së tij, të ketë distancë të madhe. Allahu u bënë vërejtje për pezmin e Tij, se Allahu është fort i dhimbshëm për robërit e Tij.”
Allahu i Plotfuqishëm, i informon robërit e Tij, se Ai e di atë që ata bëjnë fshehtas dhe publikisht, dhe se Atij nuk mund t’i fshihet asgjë. Dituria e Tij përfshin çdo situatë dhe kohë, qiejt dhe Tokën, dhe gjithçka që është në to, dhe nuk mund t’i fshihet Atij as sa një grimcë, as më pak se ajo.
Ky është paralajmërim për robërit e Tij që t’i frikësohen Atij, të kenë frikë ndaj Tij, dhe të mos i veprojnë ato gjëra, që Ai i ka ndaluar dhe të cilat e shkaktojnë zemërimin e Tij.
Në Ditën e Gjykimit para njeriut do të paraqitet çdo vepër e tij, qoftë e mirë ose e keqe, dhe nëse është e mirë, do të gëzohet për të, kurse nëse është e keqe, do të pikëllohet, andaj ai do të dëshirojë të jetë larg saj.
Allahu i Plotfuqishëm i paralajmëron njerëzit për ndëshkimin e Tij, dhe i inkurajon robërit e Tij që mos ta humbin shpresën në mëshirën e Allahut. Ai është i mëshirshëm ndaj krijesave të Tij, dhe dëshiron që ata të jenë në rrugën e Tij dhe ta ndjekin Pejgamberin (savs).
Imam ibn Maxhe e ka regjistruar këtë hadith:
Xhabir ibn Abdullahu (r.a.) thotë: „Na ka folur Pejgamberi (savs), duke thënë: „O njerëz, pendohuni tek Allahu, para se të vdisni, dhe nxitoni me vepra të mira, para se të jeni të zënë! Lidheni atë që është mes jush dhe Zotit tuaj, duke e përmendur shumë Atë! Jepni shumë sadaka fshehurazi dhe publikisht, pastaj do të furnizoheni, ndihmoheni dhe forcoheni!“ (Ibn Maxhe) (…)
Vëllezër të dashur!
Le të bëhemi prej atyre që janë përgjegjës në jetën e tyre, mos të bëhemi neglizhentë në kryerjen e urdhrave të Allahut të Plotfuqishëm, dhe le të përgatitemi për Ditën e llogaridhënies!
O Allahu i Plotfuqishëm, na ndihmo ta ruajmë fenë islame,
- ndihmoji vëllezërit dhe motrat tona që kanë nevojë për ndihmën Tënde, kudo qofshin,
- na mbro neve nga sprovat që nuk mund t’i përballojmë,
- na i mëshiro prindërit dhe paraardhësit tanë të vdekur,
- na i bëj fëmijët dhe pasardhësit tanë dritë të syve dhe zemrave dhe udhëheqës të umetit,
- na mëshiro neve në Ditën e Gjykimit, dhe
- na ndero në Xhenet me shoqëri të pejgamberëve, të sinqertëve, të shehidëve dhe të njerëzve të mirë! Amin!
Përshtati: Miftar Ajdini
(Islampress)
