Shejh Muhamed El-Gazali
Gruaja myslimane është njeri sikur burri, ajo është motra e tij përpara të gjitha parimeve Islame. Gruaja tek arabët ishte plaçkë pa vlerë. Kur atyre u lindte ndonjë vajëz, ajo varrosej për së gjalli dhe përbuzej shumë. Ndërsa në të kaluarën evropianët pyesnin: A ka shpirt gruaja sikur burri?
Në Indi, kur burri i saj sëmuret ose vdes, ajo gjykohet me vdekje duke e djegur dhe nuk i lejohet gruas të jetojë pas vdekjes së burrit! Gjithashtu, Platoni shikonte në qytetin e tij utopik që, gruaja të jetë e përbashkët për të gjithë burrat!
Derisa erdhi feja Islame, e cila ndryshoi të gjitha këto dukuri e paragjykime, e nxori gruan nga shtëpia për në xhami 5 herë në ditë, në qoftë se kjo gjë nuk e pengon atë në punët e saja, për fëmijët dhe burrin, duke e parë vetë ajo gjendjen e saj. Islami nuk e pengoi gruan nga xhihadi, të luftojë në qoftë se ka mundësi, bile është obligim për të dhe për burrat të gjithë kur është puna për të mbrojtur vendin.
Me të vërtetë, personaliteti i gruas lindi me ardhjen e mesazhit islam dhe, si argument për këtë kemi sjelljen e Pejgamberit a.s me gratë e tij, i cili i ndaloi vetes disa gjëra të lejuara, hallall për hir të grave të tij, që t’i kënaqte ato, derisa zbriti shpallja e Zotit xh.sh: “O ti i Dërguar, përse ja ndalon vetes ato që Allahu t’i ka lejuar ty, ku me këtë gjë kërkon kënaqësitë e grave tuaja”? [Tahrimë, 1]
Më përpara gruaja nuk e kishte gjithë këtë gjerësi në personalitet edhe pse çështja e saj mori drejtim tjetër, për të përmbysur zakonet e vjetra dhe jo si përputhje me parimet islame.
Përktheu: Lavdrim Hamja
