Ngushellime per te gjithe te prekurit nga termeti i djeshem ne Shqiperi. Allahu ua lehtesofte!
Si kur ndodh ndonje termet, por edhe kur ndodhin vershime uji a katastrofa te tjera, ne fetaret priremi qe keto menjehere t‘i quajme DENIM nga Zoti duke e rrotulluar „shpaten“ mbi kokat e mosbesimtareve dhe ne veçanti te mekatareve duke u shprehur: „A nuk e shihni gjithefuqine e Zotit?“, „Ky termet a kjo vershime eshte denim nga Zoti per mekatet tuaja“, e te ngjashme.
Mua personalisht me duken shprehje shume te uleta keto, sepse me to e degradojme besimin dhe fene tone, por edhe vetveten. Ne nje kohe kur ata qe e perjetojne fatkeqesine dhe trishtimin e termetit a te ngjashmeve vetem se e shohin gjithefuqine e Zotit apo pakontrollueshmerine e natyres, ne fetaret ne vend qe te lutemi per ta, ne vend qe t‘i qetesojme e ngushellojme ata, ne e marrim guximin qe ta drejtojme gishtin drejt tyre dhe ata t‘i trajtojme si fajtore dhe meritore per kete dem.
Duke qene se termeti eshte fenomen natyror i perditshem, i mundesuar nga Zoti, por qe ne e verejme vetem kur eshte ne shkalle me te larte te dridhjes, me e shumta qe mund te themi per te nga aspekti fetar do te duhej te ishte fjala SPROVE, e jo ndeshkim a denim. Sprove si shume fatkeqesi te tjera qe jane pjese e perditshmerise sone dhe te cilat i godasin edhe besimtaret edhe ateistet, edhe fetaret edhe mekataret.
Me pengon shume kur ne fetaret, edhe disa kolege te mi hoxhallare, termetin e fatkeqesite e tjera natyrore i perdorim si kamxhik kunder „qafirave“ dhe „gjynahqareve“. Nuk e di çka do te kishte ndodhur me ne sikur Zoti te na jepte ne mundesine t‘i ndeshkonim mekataret me termete a vershima? Si duket ne per çdo dite do te kishim shkaktuar termete te permasave te medha per t‘i sjelle ne din e ne udhe te drejte te devijuarit. Ne per çdo dite do te kishim mbytur e vrare me qindra e mijera mekatare!!!
E shoh detyre tonen qe te lutemi per lehtesim dhe tejkalim me sa me pak deme te ketyre situatave. Eshte detyre e jona fetare dhe humane qe ne vend se termetin ta trajtojme si denim nga Zoti, te shkojme t‘u ndihmojme te prekurve nga termeti ne çfaredo forme te mundshme. Ata kane nevoje per strehe, per siguri, per qetesim, per ngushellim, per SHPRESE, ndersa ne fetaret ua kepusim edhe shpresen e fundit duke u thene terthorazi ose drejtperdrejte: „e keni merituar, vuajeni!“ Kete fjale ne keso raste as armiku nuk ia deshiron armikut, e lere me njeriu i gjakut dhe i fese se vet! Besoj se tani e kuptoni se sa gje te ulet po bekemi ne fetaret ne adrese te jofetareve apo mekatareve, me çka automatikisht vetveten e paraqesim si te paster, te pamekate, te delire.
A ka mekat me te madh se t‘i frikesosh njerezit me Zot? Me Zotin e gjithemeshirshem (Rahman), fales (Gaffar) e te bute (Halim)!!! A jemi te vetedijshem se po perçojme imazhin e nje zoti te keq, te ashper, ndeshkues, nje zoti polic? Ku mbeti Zoti i dashur (el-Vedud), qe na do dhe e duam?!
Pasi te kalojne te gjitha keto momente frike e trishtimi, le te shikojme pse disa ndertesa u shemben apo demtuan me shume sesa disa te tjera? Pse disa jane me rezistente e disa me te lekundshme? A u ndertuan ato sipas standardeve te nevojshme, duke i marre parasysh edhe te dhenat seizmologjike? A mos qendron vendi yne ne zona apo breza te ndjeshem dhe qe me shpesh i nenshtrohet dridhjeve te pllakave tektonike dhe ne baze te kesaj edhe ta bejme ndertimin? A pyetemi ndonjehere se gjithe ky dem neper vendbanimet tona nga vershimet e ujit vjen si pasoje e ngushtimit te shtratit te lumit nga ana jone, qofte permes berllogut, qofte permes ndertimeve pa leje?! Apo, e kemi me kollaj kur fajin tone individual dhe kolektiv ia hedhim Zotit? Zoti nuk vjen te na ndertoje shtepi apo gradaçela te forta e rezistente ndaj termetit, zjarrit a vershimes. Zoti nuk vjen t‘i pastroje shtreterit e lumenjve tane. Dhe, perfundimisht, çatia nuk riparohet ne diten kur bie shi.
E lus Allahun e Plotmeshirshem per miresi e begati, ne radhe te pare per te prekurit nga termeti, me shpresen se ne bashkerisht do te dime ta tejkalojme edhe kete situate si shume te tjera edhe me te renda qe i kemi tejkaluar permes solidarizimit dhe humanitetit qe e kemi ne shpirtin tone te madh fetar dhe kombetar.
Le te jemi te gatshem te ofrojme çfaredo ndihme qofte. Nese nuk mundemi me shume, atehere le te lutemi per ta!
Rejhan Neziri
