Transmetohet se tek Haxhxhaxh ibn Jusufi i sollën një grup njerëzish, të cilët kishin ngritur krye kundër tij, dhe ai urdhëroi që ata të ekzekutoheshin. Pas pak, u dëgjua ezani për namazin e akshamit, dhe Haxhxhaxhi me njerëzit e tij e filluan faljen e namazit. Njëri prej rebelëve kishte mbetur gjallë (nuk kishin arritur ta ekzekutojnë para namazit), dhe Haxhxhaxhi e urdhëron Kutejbe ibn Muslimin që të kujdesej për të, kurse të nesërmen ta çonte në ekzekutim.
Kutejbe ibn Muslimi tregon: “Unë e mora atë njeri me vete dhe derisa po ecnim drejt shtëpisë sime, ai më tha: ‘A dëshiron ta bësh një vepër të mirë?’
‘Çfarë vepre të mirë? – e pyeta unë.
Ai më tha: ‘Pasha Allahun, unë nuk u ngrita kundër Haxhxhaxhit, as nuk e lejova luftën kundër tij dhe pasuesve të tij, por shiko se në çfarë telashe kam ra. Unë i kam disa borxhe dhe amanete që dëshiroj t’i paguaj para ekzekutimit! Pra, a do të më lejosh që të shkoj te familja ime dhe t’ua marr hallallin atyre, t’i kthej borxhet dhe amanetet e besuara, dhe unë, sigurisht, do të kthehem pasi t’i përfundoj obligimet e mia!’
Unë nuk iu përgjigja asgjë, por vetëm qesha me propozimin e tij, duke menduar se ai po përpiqet të më mashtrojë. Mirëpo, ai nuk hoqi dorë, saqë pas një kohe më tha: ‘Unë e marr Allahun si dëshmitar dhe të premtoj se do të kthehem sapo ta përfundoj punën!’
Pas këtyre fjalëve të tij, unë nuk pata forcë ta refuzoja, kështu që i thashë: ‘Në rregull! Shko kryeje punën tënde dhe kthehu siç më premtove!’
Dhe ai shkoi. Kur ai u largua, unë i thashë vetes: ‘Çka bëre, o njeri?!’
Pastaj shkova te familja ime i shqetësuar dhe i hutuar, dhe kur më panë ashtu, ata më pyetën për problemin që mund të kisha. U tregova se çka kishte ndodhur.
Ata më thanë: ‘Si guxove ta kundërshtosh urdhrin e Haxhxhaxhit?’
Ajo ishte nata më e gjatë në jetën time. Dhe para namazit të sabahut, dikush trokiti në derën time, unë e hapa, dhe e pashë atë njeriun. Shumë u gëzova kur e pashë, dhe bërtita: ‘A u ktheve?!’
Ai u përgjigj: ‘Subhanallah! Si të mos kthehesha kur e mora Allahun për dëshmitar timin. A mund ta tradhtoj premtimin e dhënë Allahut dhe të mos vijë në ekzekutim?!’
Unë i thashë: ‘Pasha Allahun, do të ndihmoj sa të mundem.’
Pastaj, pas namazit të sabahut, u nisa me të për tek Haxhxhaxhi. Kur hyra te Haxhxhaxhi, ai më pyeti: ‘Ku është i burgosuri yt?’
Unë u përgjigja: ‘Ai është para derës, por rreth tij lidhet një tregim i pazakontë!’
Ai pyeti: ‘Çfarë tregimi?’
Unë, pastaj i tregova se çka kishte ndodhur midis meje dhe atij muslimani të burgosur. Pas kësaj, Haxhxhaxhi urdhëroi që ta sjellin brenda, pastaj më tha: ‘O Kutejbe, a dëshiron ti që unë ta falë atë dhe çështjen të ta lë ty?!’
‘Po‘, u përgjigja.
Haxhxhaxhi tha: ‘Ai është i yti, bëj me të çka të dëshiron.’
Kur dola me të nga pallati i Haxhxhaxhit, i thashë: “Shko ku të duash, ti je i lirë!”
Ai e ngriti shikimin kah qielli dhe tha: ‘Të falënderoj Ty, o Allah!’
Pastaj u largua pa asnjë fjalë. Ai as nuk u përshëndet me mua dhe as nuk më falënderoi për atë që bëra për të!!
Mirëpo pastaj, pas tri ditësh ai erdhi dhe më tha: ‘Allahu të shpërbleftë! Pasha Allahun, unë nuk e kam harruar atë që bëre ti për mua, por nuk kam dashur në atë moment që falënderimi im ndaj Allahut të përzihet me falënderimin ndaj kujtdo tjetër!’
Përkthim: Miftar Ajdini
(Islampress)
