Falënderimi i takon Allahut të Plotfuqishëm, Zotit të të gjitha botëve! Salavati, paqja dhe bekimet qofshin mbi pejgamberin Muhamed (savs), mbi familjen e tij të nderuar, mbi sahabët dhe mbi të gjithë pasuesit e tij.
Vëllezër besimtarë!
Hutbeja e sotme titullohet: “Allahu shikon në zemrat tuaja, të cilat janë vendi i devotshmërisë!”
Llogaritja dhe peshimi i veprave në Ditën e Gjykimit nuk do të jetë i ngjashëm me peshimin e peshoreve njerëzore në këtë botë. Allahu i Plotfuqishëm është Zoti i Mëshirshëm, i Cili i fal mëkatet dhe e pranon pendimin. Llogaria e Tij ndaj njerëzve në Ditën e Gjykimit bazohet në esencë, jo në formë, në cilësi, jo në sasi, dhe burimi i asaj esence dhe cilësie është zemra, pra, është qëllimi dhe aspiratat e shpirtit njerëzor.
Dijetarët islamë thonë, se vlera e veprave të njeriut në Ditën e Gjykimit nuk do të matet me madhësinë, sasinë dhe pamjen, por me sinqeritetin dhe konsekuencën në ndjekjen e Sunetit. Sepse, nuk ekziston mënyrë tjetër për t’iu afruar Allahut përveç devotshmërisë. Sa më i devotshëm të jetë njeriu, është aq më afër Allahut. Kjo do të thotë, që në fakt, vepra është ajo që është në zemrën e njeriut, dhe në bazë të saj njeriu do të shpërblehet ose dënohet në Ditën e Gjykimit.
Në këtë fakt, aludojnë edhe këto ajete:
“Dhe, me të vërtetë, Ai (Allahu) është i pushtetshëm – për ta kthyer (ringjallë) atë, – në Ditën kur do të zbulohen sekretet, – kur njeriu nuk do të ketë as fuqi, as ndihmës.” (Et-Tarik, 8-10)
Kjo do të thotë, kur zbulohen sekretet e mbyllura në zemrat njerëzore në formën e nijeteve dhe qëllimeve, dhe nëse ato sekrete janë të sinqerita, do të thotë, nëse veprat e mira dhe ibadetet bëhen vetëm në emër të Allahut dhe për kënaqësinë dhe shpërblimin e Tij, atëherë i lumi ai njeri. Në të kundërtën, nëse këto sekrete prishen nga hipokrizia dhe josinqeriteti, atëherë njeriu i tillë e ka huqur çdo të mirë.
Ne, gjithashtu, në Kuran i lexojmë edh këto ajete:
“E, vallë, a nuk e di ai (njeriu), kur do të përzihen (ringjallen) ata që gjenden në varreza, – dhe kur të dali në shesh ajo që është në zemra (e mira dhe e keqja), – Zoti i tyre, me siguri, atë Ditë do të dijë çdo gjë për ta.” (el-Adijat, 9-11)
Ky parim sublim islam është shkaku që një person i varfër, një njeri i panjohur në këtë botë, një i sëmurë, i cili ka kaluar shumë kohë në shtrat, por që është besimtar i sinqertë, tek Allahu do të arrijë gradat më të larta, edhe pse ka pasur vepra të pakta. Kurse i pasuri, sundimtari dhe fisniku do të zhyten në xhehenemin më të thellë, për shkak të nijetit të prishur, edhe pse e kanë pasur shansin për të bërë shumë vepra të mira, dhe për të fituar lumturinë e përjetshme dhe shpërblimin e xhenetit.
Konfirmimin për këtë e gjejmë në fjalët e Pejgamberit (savs): “Allahu nuk shikon në trupat tuaj dhe pamjen tuaj fizike, por shikon në zemrat tuaja.” (Muslimi)
El-Munavi në komentin e këtij hadithi thotë: “Allahu nuk do t’ju shpërblejë dhe ndëshkojë në bazë të pamjes tuaj fizike, as në bazë të pamjes së jashtme të veprave tuaja, e as, kjo vetvetiu, nuk do t’ju afrojë tek Allahu, por Allahu shikon në zemrat tuaja, të cilat janë vendi i devotshmërisë.”
Kjo, gjithashtu, konfirmohet edhe nga skena në Ditën e Gjykimit, të cilën e ka përshkruar Pejgamberi (savs), në hadithin e tij, i cili flet për njerëzit, të cilëve u janë zhdukur veprat nga nijetet e prishura, edhe pse ato vepra në dukje janë të mira, të mëdha dhe të vlefshme, përkatësisht, diçka më të vlefshme dhe më të mira që njeriu mund të bëjë.
Transmetohet nga Ebu Hurejre (r.a.), se ka thënë: E kam dëgjuar Pejgamberin (savs), duke thënë: “Njeriu i parë ndaj të cilëve do të shpallet dënimi në Ditën e Gjykimit do të jetë dëshmori (shehidi). Ai do të sillet dhe Allahu do t’ia bëjë të njohura të mirat që i ka bërë dhe ai do t’i pranojë ato. (Allahu i Madhëruar) do t’i thotë: “Çfarë bëre me këto?” Ai do t’i përgjigjet: “Luftova për hir Tënd deri sa rash shehid.” Allahu do t’i thotë: “Gënjen! Ti luftove që të tjerët të thonë: Është guximtar!” Dhe vërtet ashtu ishte. Pastaj do t’u urdhërohet melekëve (të rreptë) që ta tërheqin zvarrë me fytyrë përtoke derisa të hidhet në zjarr.
Njeriu i dytë do të jetë dijetari, i cili ka studjuar dijeninë, e ka mësuar dhe gjithashtu e ka lexuar Kuranin. Ai do të sillet dhe Allahu do t’ia bëjë të njohura të mirat që i ka bërë, dhe ai do t’i pranojë. (Allahu i Madhëruar) do të thotë: “Çfarë bëre me këto?” Ai do të thotë: “Studjova diturinë dhe e mësova, e gjithashtu edhe e lexova Kuranin për hir Tënd.” Allahu do t’i thotë: “Gënjen! Studjove diturinë vetëm që të tjerët të thonë: Ky është njeri i ditur. Lexove Kuranin që të thonë për ty: E lexon Kuranin.” Dhe vërtet ashtu ishte. Pastaj do t’u urdhërohet melekëve (të rreptë) që ta tërheqin zvarrë me fytyrë përtoke derisa të hidhet në zjarr.
Njeriu i tretë do të jetë pasaniku, të cilin Allahu e kishte bërë të pasur duke ia dhënë të gjitha llojet e pasurisë. Ai do të sillet dhe Allahu do ta njoftojë me veprat që i ka bërë. I Madhëruari do t’i thotë: “Çfarë bëre me këto?” Ai do të përgjigjet: “Nuk lash vend pa e shpenzuar pasurinë time për hir Tënd.” Allahu do t’i thotë: “Gënjen! Ti e ke shpenzuar pasurinë vetëm që të thonë për ty se je dorëdhënë!” Dhe vërtet ashtu ishte. Pastaj do t’u urdhërohet melekëve (të rreptë) që ta tërheqin zvarrë me fytyrë përtoke derisa të hidhet në zjarr.” (Muslimi)
Prandaj, le t’i pastrojmë zemrat dhe nijetet tona, sepse vetëm në atë rast vlera e veprave tona do të shumëfishohet, edhe sikur të janë të parëndësishme në sytë e njerëzve.
Abdullah ibn Mubareku ka thënë: “Ndoshta veprën e vogël e rrit nijeti i saj, dhe, ndoshta veprën e madhe e shkatërron nijeti i saj.”
Transmetohet nga nëna e besimtarëve, Aishja (r.a.), se ka thënë: “Erdhi tek unë një grua e varfër me dy vajza, dhe unë ia dhashë asaj tri kokrra hurma. Ajo ua dha nga një hurmë vajzave të saj dhe ato i hëngrën, pastaj u përgjysmoi hurmën e saj dhe ua dha atyre edhe pjesën e saj. Kjo më impresionoi, prandaj unë ia tregova Pejgamberit (savs), i cili tha: “Për këtë (veprim) Allahu ia ka garantuar asaj xhenetin dhe shpëtimin nga zjarri.” (Muslimi)
Në një transmetim nga Ebu Hurejre (r.a.), thuhet se Pejgamberi (savs), kishte treguar për një burrë, i cili kurrë nuk kishte bërë asnjë vepër të mirë (tjetër), përveç se ju jepte njerëzve të holla hua. Pastaj, kur shërbëtori i tij shkonte për ta kërkuar borxhin, i thoshte: “Merre nga borxhliu në mënyrë të bukur, kurse nëse është i mbingarkuar me borxhe, atëherë falja atij, mbase për këtë shkak edhe neve Allahu do të na falë.” Kur ka vdekur, Allahu e ka pyetur: “A ke bërë ndonjëherë ndonjë vepër të mirë?” Ai është përgjigjur: “Nuk kam bërë ndonjë vepër tjetër, përveç huazimit të parave për njerëzit, kështu që, atyre që kanë qenë të mbingarkuar me borxhe ua kam falë borxhin, me shpresë që edhe mua Allahu të më falë.” Atëherë Allahu do t’i thotë: “Unë t’i kam falur mëkatet e tua për këtë.”(En-Nesai)
Ebu Hurejre (r.a.), gjithashtu transmeton një hadith, në të cilin Pejgamberi (savs), ka thënë: “Unë e kam parë në xhenet një njeri i cili po kënaqej në hijen e një peme, të cilën e kishte prerë në këtë botë, sepse i pengonte njerëzit.”
Njerëzit e mençur kanë thënë: “Katër gjëra nuk mund të plotësohen pa katër të tjera: (1) Feminiteti pa turp, (2) burrëria pa guxim, (3) pushteti pa drejtësi dhe (4) vepra e mirë pa sinqeritet.”
E lusim Allahun e Plotfuqishëm, të na ndihmojë që të gjitha veprat t’i bëjmë me nijet të pastër dhe të pranuara tek Ai!
O Zot, ndihmoju të gjithë vëllezërve dhe motrave tona në nevojë!
O Zot, na bën prej atyre që vetëm për Ty bëjmë ruku dhe sexhde!
O Zot, na ruaj nga sprovat të cilat nuk mund t’i përballojmë!
O Zot, fali prindërit dhe paraardhësit tonë të vdekur, kurse fëmijët dhe pasardhësit tonë bëri prijës të umetit dhe mbrojtës më të mirë se ne të fesë dhe atdheut!
O Zot, na mëshiro në Ditën e gjykimit, dhe na vendos në xhenet, në shoqëri me pejgamberë, me të sinqertë, me shehidë dhe me njerëz të mirë!
