Ishte njëherë një ligjërues -vaiz. Sapo u ngjit në minber, i ngriti duart dhe filloi të bëjë lutje:
“O Zot, mëshiroji ata që plaçkitin në rrugë, njerëzit e këqij, rebelët, shtypësit! Mëshiroji të gjithë njerëzit e kafeneve dhe ata që tallen me njerëzit e mirë.”
Njerëzit i thanë atij:
“Ne nuk kemi parë deri më tash një zakon të tillë. Nuk është fisnike të bëhet lutje për ata që kanë dalë nga rruga (e drejtë).”
Mirëpo, ai u përgjigj:
“Ata më kanë bërë mirë mua, prandaj unë bëj lutje për ta. Ata kanë bërë shumë të këqija, zullum dhe tortura, por në fund mua më kanë shpëtuar nga e keqja dhe më kanë bashkuar me njerëzit e mirë. Sa herë i jam kthyer dynjasë, kam përjetuar tortura prej tyre, kam vuajtur, kam ngrënë dajak. Për këtë shkak kam ikur dhe kam shkuar tek njerëzit e mirë. Mua këta njerëzit e këqij më kanë sjellë në këtë rrugë. Ata ishin shkaku i mirësisë sime, andaj unë bëj lutje për ta.”
Robi i drejtohet Zotit për mbrojtje nga dertet dhe nga kaderi. Ai ankohet për qindra vështirësi që e godasin, dhe Allahu i thotë:
“Tani ke parë, në fund vuajtjet dhe dertet të kanë sjellë në gjendje që të më lutesh Mua dhe të kanë përmirësuar. Ti ankohesh për atë i cili të largon nga porta Ime, i cili të largon nga rruga jote. Në realitet, secili armik është ilaçi yt, të furnizon me dobi që të ikësh prej tij, që të tërhiqesh dhe të kërkosh mirësinë e Allahut.”
Për këtë shkak, pejgamberët kanë përjetuar poshtërime dhe vuajtje të mëdha. Vuajtjet që i kanë përjetuar ata, kanë qenë shumë më të mëdha se vuajtjet që ka përjetuar mbarë bota.
Belatë që i kanë goditur ata, nuk e kanë goditur asnjë grup tjetër njerëzish.
Nëse Allahu të jep ndonjë vështirësi, bëj durim dhe ji i kënaqur. Belaja e cila të vjen nga Miku të pastron. Nëse një njeri sheh hajr në bela, atëherë belaja bëhet e ëmbël. Kur pacienti e sheh se është shëruar, ilaçi i hidhur i duket i ëmbël./Akos.ba/
