Falënderimi qoftë për Allahun e Madhërishëm, kurse bekimi dhe paqja qoftë mbi Pejgamberin Muhamed, mbi familjen e tij dhe mbi shokët e tij. Paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë edhe mbi dëshmorët, mbi të gjithë të vdekurit tonë dhe mbi njerëzit që kërkojnë rrugën e së mirës.
Të dashur vëllezër;
Allahu i Plotfuqishëm, në Kuranin famëlartë thotë:
“Të gjitha këto që t’i rrëfyem ty nga lajmet e pejgamberëve, janë që të forcojnë zemrën tënde, dhe në to ka ardhur e vërteta e këshilla, si dhe përkujtime për besimtarët.” (Hud, 120)
Një nga ngjarjet e mëdha që kanë ndodhur gjatë kohës dhe jetës së Ibrahimit (a.s.), ishte edhe ndëshkimi që e goditi popullin e Lutit (a.s.).
Tregimi për këtë ngjarje, do të jetë tema e hutbes së sotme.
Luti (a.s.) ishte djalë i vëllait të Ibrahimit (a.s.). Babai i Lutit vdiq derisa ky ishte fëmijë, kështu që ai u rrit në shtëpinë e Azerit me xhaxhain e tij Ibrahimin, të cilin e donte shumë. Luti (a.s.) së bashku me Ibrahimin (a.s.) bëri hixhret në Haran, në Palestinë dhe më në fund në Egjipt. Kur Ibrahimi (a.s.), Sara, Haxherja dhe Luti (a.s.) u kthyen nga Egjipti në Jerusalem, Allahu i Plotfuqishëm e dërgoi Lutin te banorët e provincës Gaur Zegar, që t’i thirrte ata në besim në Allahun Një, që të bëjnë vepra të mira dhe të largohen nga e keqja. Kjo provincë përfshinte pesë qytete: Sodoma, Gomora, Saba, Doha dhe Saudi.
Luti (a.s.) u vendos në Sodomë, e cila në atë kohë ishte qendra e asaj province. Banorët e asaj province, sidomos të Sodomës dhe Gomorës ishin njerëz shumë të prishur. Ata bënin veprimet më të shëmtuara; merreshin me grabitje rrugore, kurse në tubimet e tyre bënin veprime të ndryshme të shëmtuara të cilat askush nuk i ndalonte. Ata ishin veprues të një mëkati të cilin askush tjetër nuk e kishte bërë para tyre, dhe nga i cili edhe sot, shumica e njerëzve të shëndoshë neveritet, e ai është homoseksualizmi.
Prandaj Luti (a.s.) ju thoshte: “Pse po bëni aso mbrapshti, çfarë askush nuk ka bërë në botë?” – Ju, me pasion (epsh) i qaseni meshkujve në vend të femrave. Ju, me të vërtetë, jeni popull që e teproni me të këqija!” – E, përgjigja e popullit të tij ishte: “Dëboni ata nga vendbanimi juaj! Ata janë njerëz që pastrohen shumë.” (el-Araf, 80-82)
Burrat kënaqeshin me burra, ndërsa gratë me gra, por ajo që ishte edhe më e keqe, është se ata këtë e bënin publikisht në tubimet e tyre pa u turpëruar aspak. Në vendet ku ata mblidheshin bënin mëkate të ndryshme, duke i injoruar ata që i paralajmëronin… Merreshin me grabitje rrugore, mashtronin njëri-tjetrin, organizonin luftën e gjelave, të deshve, i vrisnin pa faj njerëzit që i takonin. Shkurt, ata ishin më të këqij se kafshët.
Luti (a.s.) bëri përpjekje që t’i udhëzojë në rrugë të drejtë, por pa dobi, sepse asnjëri prej tyre nuk e dëgjoi, asnjëri prej tyre nuk u pendua, as nuk pati ndonjë shenjë se dikush prej tyre në të ardhmen do të përmirësohet. Kur Luti (a.s.) pa se thirrja e tij nuk kishte ndikim pozitiv mbi ta, ai tha: “Unë, me të vërtetë, neveritem për atë që bëni ju! O Zoti im, më shpëto (nga dënimi), mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!” (esh-Shuara, 168-169)
Pas gjithë kësaj, Allahu i Plotfuqishëm u zemërua dhe ia pranoi lutjen e Lutit, pastaj i dërgoi melekët e Tij fisnikë, të cilët së pari erdhën te Ibrahimi (a.s.), për ta përgëzuar me lajmin për lindjen e djalit, pastaj e njoftuan për çështjen e tmerrshme për të cilën ata erdhën.
(Ibrahimi u tha atyre): “Çfarë është obligimi juaj, o të dërguar?” – Ata thanë: “Na jemi dërguar te një popull mëkatar, – për të hedhur mbi ta gurë prej (baltës) së forcuar, – të shënuar te Zoti yt për ata që e kalojnë kufirin (në të këqija).” (edh-Dharijat, 31-34)
Pasiqë Ibrahimi (a.s.) ishte i butë dhe i dhembshur, ai filloi të debatoi me melekët, kështu që transmetohet se Ibrahimi (a.s.) u ka thënë atyre:
– A doni ta shkatërroni një fshat në të cilin ka 300 besimtarë?
Ata u përgjigjën: “Jo!”
– Po nëse ka 200?
Ata përsëri u përgjigjën: “Jo!”
Kështu ata biseduan derisa në fund i pyeti:
– Po nëse është në të vetëm një besimtar?
Edhe atëherë ata u përgjigjen me: “Jo!”
– Ibrahimi tha: – Por aty është Luti!
Kurse ata u përgjigjën: “Ne e dimë më së miri se kush është në të!”
Allahu i Plotfuqishëm, në Kuran, thotë:
“(melekët i thanë) O Ibrahim lëre këtë (dialog), urdhri i Zotit tënd tashmë ka zbritur, s’ka tjetër, ata do të përjetojnë dënim të pashmangshëm.” (Hud, 76)
Kur melekët (Xhibrili, Mikaili dhe Israfili) shkuan nga Ibrahimi për në qytetin e Lutit, ata arritën atje në mesditë. Kur arritën te lumi i Sodomës, e takuan vajzën e Lutit duke marrë ujë për familjen. Luti i kishte dy vajza: Rejsa dhe më e reja Zagarta.
Ata e pyeten atë: “Oj vajzë, a ka mundësi këtu diku ta kalojmë natën?”
Ajo tha: “Po, por qëndroni këtu dhe mos hyni derisa t’ju them!” Këtë ua tha nga frika se populli i saj mos do t’u shkaktojë ndonjë të keqe atyre.
Pastaj ajo shkoi tek babai i saj dhe i tha: “O baba, disa të rinj po të kërkojnë ty në hyrje të qytetit. Unë kurrë nuk kam parë njerëz me fytyra më të bukura! Mos lejo që t’ju qaset populli yt, e të ju bëj ndonjë të keqe.”
Lutit (a.s.) populli i tij qysh më herët ia kishte ndaluar që të pranojë burra për musafirë, duke i thënë atij: “Na i lërë neve, që ne t’i presim burrat.”
Ai megjithatë i pranoi ata, dhe këtë e dinin vetëm njerëzit e tij. Mirëpo, gruaja e tij shkoi tek populli i tij dhe u tregoi atyre gjithçka, duke thënë: “Disa njerëz janë vendosur në shtëpinë e Lutit. Unë deri tani kurrë nuk kam parë njerëz me fytyra më të bukura!”
Atëherë populli nxituan drejt shtëpisë së tij.
Allahu na tregon në Kuran: “Dhe, erdhën të gëzueshëm banorët e qytetit. – (Luti) tha: “Këta janë musafirët e mi, andaj mos më turpëroni, – dhe frikësohuni Allahut, dhe mos më poshtëroni mua!” – Ata (populli i Lutit) thanë: “A nuk të kemi ndaluar na ty, që të pranosh musafirë?” – (Luti) tha: “Ja këto vajzat e (popullit) tim! Nëse doni të bëni çka synoni, (martohuni me to).” (el-Hixhr, 67-71)
Luti (a.s.) prapa derës së mbyllur, u përpoq ta pengojë popullin e tij që të hyjnë në shtëpi, derisa ata po e shtynin derën për të hyrë me forcë. Ai nga prapa derës i këshillonte që të shmangeshin, por ata edhe më tutje ishin insistues dhe këmbëngulës. Kur u bë e vështirë dhe e padurueshme, ai tha:
“Ah, sikur të kisha fuqi kundër jush (t’ju zmbrapsë), ose të kisha mbështetje në ndonjë përkrahje (të fisit) të fortë!” (do t’i mbroja musafirët e mi).” (Hud, 80), dhe mbi ju do ta shkarkoja dënimin.
Melekët atëherë thanë: “O Lut! Na jemi të dërguarit e Zotit tënd. Ata nuk mund të bëjnë ty asgjë…” (Hud, 81)
Atëherë Xhibrili doli para njerëzve dhe i goditi në fytyrat e tyre me një goditje, me skajin e krahut tij, dhe ata u verbuan. Sytë e tyre u ndezën plotësisht, ashtu që nuk u mbeti as vendi, as gjurma se ku kishin qenë. Prej aty u kthyen duke prekur për mure dhe duke iu kërcënuar të dërguarit të Allahut: “Nesër ne do t’i qërojmë hesapet me të!”
Melekët pastaj erdhën te Luti (a.s.) dhe e urdhëruan që ai me familjen e tij të largohej jashtë qytetit natën vonë, dhe e porositën që asnjëri prej tyre mos ta kthejë kokën prapa kur ta dëgjojë dënimin i cili zbret mbi popullin e tij. Pasi që u larguan nga qyteti, qytetin e Lutit e goditi dënimi i Allahut me një zë të tmerrshëm, me tërmet, me rrufe, me shi gurësh, ku në secilin gurë ishte i shkruar emri i atij që do ta godaste. Ajo që ishte lartë mbeti poshtë, gjithçka u përmbys dhe u shkatërrua.
Sipas një mendimi, gruaja e Lutit mbeti me popullin e saj, kurse sipas një mendimi tjetër, ajo doli bashkë me burrin dhe me vajzat e saj. Mirëpo, kur e dëgjoi zërin e tmerrshëm dhe shkatërrimin e qytetit, u kthye te populli i saj, e shkeli urdhrin e Allahut, dhe bërtiti: “Mjerë populli im!” Atëherë një gur ra mbi të dhe ia theu kokën. Kështu edhe atë e goditi ajo që e goditi popullin e saj, për shkak se i takonte besimit të tyre, dhe për shkak se i tradhtonte musafirët të cilët vinin te Luti (a.s.).
Gjurmët e shkatërrimit të popullit të Lutit (a.s.) janë të dukshme deri në ditët e sotme në formën e Detit të Vdekur, ujërat e të cilit, toka dhe hapësira përreth, janë jopjellore dhe të padobishme. Kështu, ky vend ka mbetur mësim, mesazh, shembull dhe shenjë e fuqisë dhe madhështisë së Allahut, si dhe shembull i dënimit të ashpër për ata që i kundërvihen Allahut.
Thotë Pejgamberi (savs): «Kur ta gjeni dikë që bën veprim të cilin e bënte populli i Lutit, mbyteni edhe atë që e bën atë veprim, edhe atë me të cilin e bën veprimin.»
O Zoti ynë, na mbro nga sëmundjet, nga mëkatet dhe nga ndëshkimi të cilat e goditen popullin e Lutit (a.s.)! Аmin!!!
Përshtati: Miftar Ajdini
