Ajni Sinani
1. Allahu e ka përmendur emrin e tij të nderuar së bashku me emrin e Vet, në pafillishmërinë e amshuar dhe e ka qëndisur në Levhi Mahfudh duke e shkruar atë mbi Arsh, mbi kopshtet e Parajsës dhe mbi shtatë qiejt: “La ilahe il’lAllah, Muhamedun resulullah.”
2. Zoti e lartësoi përmendjen e emrit të tij përkrah emrit të Vet në Fjalën e Dëshmisë, në ezan, në ikamet, në teshehudin e namazit, në shumë lutje, në shumë vepra adhurimi, në hutbe, në varr, në Ditën e Gjykimit, në Parajsë dhe në gjuhët e folura prej të gjithë krijesave : “Dhe Ne, ta ngritëm lart famën tënd.” (El Inshirah: 4).
3. Zoti shpëtimin e madh e lidhi me nënshtrimin ndaj Tij dhe të Dërguarit (a.s.) të Tij: “Kush i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, ka arritur një shpëtim të madh!” (El Ahzab: 71).
4. Zoti betohet se Muhamedi a.s. nuk kishte humbur rrugën dhe as që kishte devijuar: “Shoku juaj (Muhamedi a.s.) as nuk është njeri që ka humbur, as që ka devijuar.” (En Nexhm, 2).
5. Zoti ia mbrojti zemrën nga rreziqet dhe blasfemia: “A e ke parë ti atë, që për zot e merr epshin e vet, a mos ti do t’i bëhesh atij dorëzanës?” (El Furkan: 43).
6. Zoti dhe engjëjt i çojnë selame: “Është ë vërtetë se Allahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhëroni pra atë (duke rënë salavatë) dhe përshendeteni me selam.” (El Ahzab, 56).
7. Zoti ia hapi dhe ia pastroi gjoksin: “A nuk ta hapëm Ne gjoksin tënd?” (El Inshirah: 1)
8. Zoti ia hoqi barrën: “Dhe Ne hoqëm prej teje barrën tënde, e cila shtypte shpinën tënde.” (El Inshirah: 2,3).
9. Zoti nuk e braktisi dhe as nuk e përbuzi: “Zoti yt as nuk të ka lënë, as nuk të ka përbuzur.” (Ed Duha:3).
10. Botën e amshueshme ia bëri shumë më të mirë se kjo botë:
“Dhe se bota e ardhshme është shumë më e mirë për ty se e para.” (Ed Duha:4).
11. Zoti i dha dhe e bëri të kënaqur: “E Zoti yt do të japë ty, e ti do të kënaqesh.” (Ed Duha:5).
12. Zoti e strehoi dhe e mbrojti: “A nuk të gjeti ty jetim, e Ai të dha strehë.” (Ed Duha:6).
13. Zoti e udhëzoi atë: “Dhe të gjeti të paudhëzuar e Ai të udhëzoi.” (Ed Duha:7).
14. Zoti e pasuroi dhe begatoi: “Dhe të gjeti të varfër e të pasuroi.” (Ed Duha:8).
15. Zoti ia dha kevtherin: “Ne, vërtet të dhamë ty shumë të mira (Kevtherin).” (El Kevther: 1).
16. Zoti ia pastroi gjuhën: “Ai nuk flet nga hamendja.” (en Nexhm, 3).
17. Zoti ai pastroi zemrën: “Zemra nuk e përgënjeshtroi atë që pa.” (en Nexhm, 11).
18. Zoti ia pastroi memorien dhe mbamendjen: “Ne do ta lexojmë ty e nuk do ta harrosh (Kur’anin).” (El Ala: 6).
19. Zoti ia pastroi të dëgjuarit: “Dhe veni veshin thirrësit kur thërret nga ndonjë vend i afërt.” (Kaf: 41).
20. Zoti ia pastroi të pamurit: “Shikimi (i Muhammedit a.s.) as nuk lakoi as nuk tejkaloi.” (En Nexhm, 17).
21. Zoti ia pastroi namazin, qëndrimin në këmbë dhe rënien në sexhde: “I Cili të sheh kur të ngrihesh në këmbë. (E sheh) Edhe lëvizjen tënde në mesin e atyre që falen.” (Esh Shuara: 218, 219).
22. Zoti ai ka pastrue lutjen: “Dhe lutu për ta, se lutja jote është qetësim për ta.” (Et Teobeh: 103).
23. Zoti e barti nga Meka në Kuds (Isra): “Pa të meta është Lartmadhëria ë Tij që ë kaloi robin ë Vet në një pjesë të natës prej Mesxhidi Haramit (prej Qabesë) gjer në Mesxhidi Aksa…” (el Isra: 1).
24. Zoti e ngriti nga Kudsi deri mbi shtatë qiejt (miraxh), tek Sidretul Munteha: “Tek Sidretul Munteha. Që pranë saj është xhennetul Me’va.” (en Nexhm: 14, 15).
25. Zoti i tregoi gjëra të jashtëzakonshme gjatë miraxhit: “Ai vërtet, pa disa nga shenjat më të mëdha të Zotit të vet.” (En Nexhm, 18).
26. Zoti ia fali mëkatet: “Ashtu që Allahu të liroi ty prej mëkateve të mëparshme dhe prej atyre të më vonshme…” (El Feth: 3).
27. Zoti është betuar në jetën e tij: “Pasha jetën tënde (Muhamed) s’ka dyshim se ata ishin të humbur në dehjen e tyre.” (El Hixhr: 72) .
28. Zoti nuk i drejtohet me emër por me thirrjen: “O i dërguar”: “O ti i dërguar! Komuniko atë që t’u zbrit prej Zotit tënd…” (El Maideh: 67).
29. Zoti e pastroi moralin e tij: “Vërtet, ti je në një shkallë të lartë të moralit.” (El Kalem: 4).
30. Zoti betohet se ai nuk është i marrë: “Nuk është i marrë shoku juaj (Muhamedi).” (Et Tekvir: 22).
31. Zoti e dërgoi atë që t’ia lexonte njerëzve ajetet e Kuranit dhe t’i pastronte ata nga idhujtaria dhe mosbesimi: “Ai është që arabëve të pashkolluar u dërgoi Pejgamberin nga mesi i tyre që t’iu lexojë ajetet e Tij, t’i pastrojë ata, t’ua mësojë librin dhe sheriatin…” (el Xhumua: 2).
32. Zoti e bëri shembull për njerëzimin: “Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin ë All-llahut…” (El Ahzab: 21).
33. Zoti e dërgoi për të gjithë njerëzit dhe xhinët (Resulu Thekalejn):
“Thuaj: Mua më është shpallur se një grup nga xhinët i vuri veshin dhe dëgjoi (Kuranin) dhe thanë: Ne kemi dëgjuar një Kuran që mahnit, që udhëzon në të vërtetën, andaj ne i besuam atij dhe Zotit tonë, kurrsesi nuk do t’ia shoqërojmë më askë.” (el Xhinn: 1,2).
34. Zoti e dërgoi dëshmues, lajmëtar, përgëzues, qortues, sihariqdhënës dhe pishtar ndriçues: “O ti Pejgamber, Ne të dërguam ty dëshmues, lajmëtar, përgëzues e qortues. Dhe me urdhrin e Allahut, thirrës për në rrugën e Tij dhe pishtar ndriçues. E besimtarëve jepu sihariq se prej Allahut ata kanë dhunti të madhe.” (El Ahzab: 45-47).
35. Zoti e dërgoi mëshirë për të gjitha botërat dhe të gjitha krijesat: “E Ne të dërguam ty (Muhamed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat.” (El Enbija: 107).
36. Zoti e cilëson me cilësitë specifike “Reuf” (i Butë) dhe “Rahim” (i Mëshirshëm): “Juve ju erdhi i dërguar nga lloji juaj, atij i vjen rëndë për vuajtjet tuaja, sepse është lakmues i rrugës së drejtë për ju, është i ndijshëm-butë dhe i mëshirshëm për besimtarët.” (Et Tevbeh, 128).
37. Pejgamberit a.s. i vinte keq edhe për pabesimtarët: “A thua ti, do ta shkatërrosh veten nga hidhërimi pas tyre, nëse ata nuk i besojnë këtij ligjërimi (Kuranit)?” (El Kehf, 6).
38. Zoti e dërgoi Muhamedin a.s. që t’i nxjerrë njerëzit nga errësira në dritë: “… për t’i nxjerrë ata që besuan dhe bënë vepra të mira prej errësirave në dritë…” (Et Talak: 11).
39. Dërgimi i tij ishte dhuratë e madhe për besimtarët: “Është e vërtetë se Allahu u dha dhuratë të madhe besimtarëve, kur ndër ta, nga mesi i tyre dërgoi të dërguar…” (Ali Imran: 164).
40. Zoti dëshmon për misionin e tij: “O ju njerëz, juve ju erdhi i dërguari me të vërtetën nga Zoti juaj…” (En Nisa: 170).
41. Isai a.s. kishte lajmëruar ardhjen e tij, (madje sipas sunnetit të gjithë pejgamberët e kanë bërë një gjë të tillë): “Dhe, kur Isai, bir i Merjemes tha: …dhe jam përgëzues për një të dërguar që do të vijë pas meje, emri i të cilit është Ahmed….” (Es Saff: 6).
42. Zoti ia dha Kuranin: “Dhe poashtu Ne ta zbritëm ty librin…” (El Ankebut: 47); “Ne nuk ta shpallëm Kuranin për të të munduar.” (TA HA: 2).
43. Zoti e bëri të Dërguarin, pejgamer të fundit: “Muhamedi nuk ka qenë babai i asnjërit prej burrave tuaj por ai ishte i dërguari i Allahut dhe vulë e të gjithë pejgamberëve…” (El Ahzab: 40).
44. Zoti lejoi që Muhamedi a.s., të ketë më shumë gra se myslimanët e tjerë: “O ti Pejgamber, Ne të kemi lejuar gratë, të cilave u ke dhënë shpërblimin ë kurorës, … duke qenë kjo vetëm për ty e jo edhe për besimtarët….” (El Ahzab, 50). 45. Gratë e Pejgamberit a.s. janë nënat e besimtarëve: “Ndërsa gratë e tij janë në vend të nënave të tyre.” (El Ahzab: 6).
