Nuk ka paqe për agresorët, as nuk ka siguri për frikacakët…
Muslimanët e Irakut qëndruan duke i shikuar Tatarët se si e pushtonin dhe shkatërronin Horasanin, duke vrarë miliona muslimanë aty, dhe nuk e lëvizën as gishtin për t'i ndihmuar vëllezërit e tyre. Ata preferuan më shumë “sigurinë” dhe vendosën të ndjekin rrugën e paqes me Tatarët. Vetëm dy vite më vonë, Tatarët erdhën edhe tek ata, vranë më shumë se një milion njerëz në Bagdad dhe e dogjën atë plotësisht.
