Për shembull, nëse dikush e shanë Zotin pranë nesh, ne nuk do të reagojmë njësoj sikurse kur na e shanë nënën. Për nënën do të kishim luftuar dhe ishim rrahur, ndërsa për Allahun e Plotfuqishëm, jo.
Nuk është e drejtë! Nëna jonë nuk është asgjë mbi Allahun e Plotfuqishëm. Pejgamberi ynë i dashur, Muhamedi (savs), kurrë nuk është zemëruar me veten e tij, por vetëm kur janë shkelur dispozitat e Allahut.
Luftën kundër së keqes më së miri na e sqaron Resulullahu (savs), kur thotë: “Shembulli i luftës kundër së keqes është si shembull i njerëzve që lundrojnë në anije. Disa janë në katin e sipërm, kurse të tjerët në katin e poshtëm, kështu që ata që janë në katin e poshtëm kërkojnë ujë nga ata lart, por ata nuk u japin atyre. Meqë rast, ata thonë se do ta shpojnë barkën nëse nuk u japin ujë. Nëse i parandalojnë, do të shpëtojnë, ndërsa nëse i lejojnë, të gjithë do të mbytën së bashku.” [Tirmidhiu]
Këtë hadith e sqaron hadithi tjetër: “Kur njerëzit shohin një tiran duke bërë tirani dhe nuk e pengojnë atë, Allahu do t’i ndëshkojë ata me dhunën e atij tirani.” [Tirmidhiu dhe Ebu Davudi]
Kur njerëzit nuk vlejnë, atëherë Allahu u jep atyre që të qeverisen nga të padrejtët dhe të fuqishmit.
Një sundimtar i mblodhi nënshtetasit e tij dhe i pyeti nëse ishte i drejtë apo zullumqar. Ata thanë se ai ishte i drejtë, meqë rast ai u tha atyre se po gënjenin dhe i vrau.
Pastaj i thirri të tjerët, dhe ata e thanë të kundërtën, dhe ai i mbyti edhe ata.
Dhe më pas, ai i thirri dijetarët që ata të thoshin sesi ishte, por dijetarët u frikësuan: sepse çkado që të thonin ata, ai do t’i mbyste, derisa nuk erdhi një person i çmendur dhe ia tha sundimtarit atë që ishte e vërtetë. Ja se çka i tha i çmenduri: “O sundimtar, ti nuk je as i drejtë, as i padrejtë, por ti je dënimi ynë!”
Kjo ishte me të vërtetë përgjigjja e duhur.
Aty ku nuk flitet për mirësi dhe nuk pengohet e keqja, nuk është çudi kushdo që të jetë në pushtet. Fshati i keq nuk mund të ketë kryetar të mirë të bashkësisë lokale, as muteveli të mirë, as hoxhë të mirë, sepse ata nuk i meritojnë.
Kushdo që ulet me ata që bëjnë të këqija, dhe nuk i pengojnë ata nga keqbërja, edhe ata janë të njëjtë. Për shembull, ai që ulet aty ku dikend e përgojojnë, dhe nuk e parandalon – do të ketë pjesë në atë mëkat, edhe nëse nuk përgojon ai vetë. Është njësoj edhe me mëkatet e tjera, si p.sh. aty ku pihet, ku shahet, ku flitet pamoralshëm etj.
Përkthim: Miftar Ajdini
