Brezat e parë të muslimanëve e zhvilluan shkencën duke i përkthyer veprat e lashta filozofike dhe duke shkruar vepra origjinale.
Ata e sollën matematikën dhe me të zeron, sistemin decimal, numrat arabë, të cilët edhe sot quhen ashtu.
Ata e themeluan edhe algjebrën e cila u emërua sipas të famshmit El-Xhebrij.
Ata gjithashtu e bënë hartën e parë të botës dhe kalkuluan shkallën e parë të planetit Tokë.
Ata e hulumtuan filozofinë e lashtë përmes Suhraverdit, Ibn Tufejlit, Ibn Rushdit, Ibn Sinas …
Ata Evropës së errët ia treguan higjienën, i mësuan si të lahen, çka është sapuni dhe parfumi.
Ata ia arritën të parët ta studiojnë anatominë e njeriut dhe i vendosen themelet e mjekësisë me veprën e famshme El-Qanun fit-tibb, të autorit të njohur Ibn Sina, ose Avicena.
Ata e kishin dinastinë më të madhe, sundimin e Osmanëve … Por ata ishin, patën, bënë dhe demonstruan. “Ai popull ishte dhe u zhdukë; ata i pret ajo që e merituan… “ (…) “dhe ju nuk do të pyeteni për atë që kanë bërë ata.” “… edhe juve ju pret ajo që keni merituar…”
Sot ne jemi brezat e muslimanëve, edhe pse të fesë me numër më të madh të pjesëtarëve;
Jemi ata që vrasin, shtypin, shkatërrojnë dhe persekutojnë në Irak, Palestinë, Siri, Jemen, Myanmar…
Jemi të frustruar, por të pafuqishëm, shikojmë çdo ditë skena mizore dhe të pakëndshme në Halep, ku vrasin civilë të pafajshëm dhe fëmijë, i shtypin të burgosurit, i shkatërrojnë vlerat kulturore të Shamit të famshëm, i shkatërrojnë të arriturat e qytetërimit të atyre që ishin para nesh.
Jemi të etiketuar me terrorizëm dhe dhunë, edhe pse e praktikojmë fenë më të pastër dhe më paqësore.
Jemi muslimanë matematikisht dhe informatikisht gjysmë analfabet dhe të frikësuar për të luajtur me decimalet tona arabe.
Jemi muslimanë të cilët pothuajse nuk e dinë kuptimin e algjebrës, e lëre më ta përdorin atë.
Jemi muslimanë të cilët i frikësohen filozofisë dhe mençurisë së saj, madje edhe ata që merren me të, i quajmë qafirë.
Jemi muslimanë të cilët ende diskutojmë për lejueshmërinë e dhurimit të organeve, derisa japonezët duke përdorur i robotët kryejnë operacione kirurgjikale nëpër botë.
Vallë, ku e kemi bërë gabimin, që kemi përjetuar dekadencë në krahasim me paraardhësit tanë?
Si përgjigje, pak të papritur, por për hir të ilustrimit, dua t’ua kujtoj epin e famshëm për Sizifin. Në të vërtetë, Sizifi ishte i njohur për personifikimin e punës së kotë. Ai u dënua që ta shtyjë një gur të madh përgjatë një shpati malor për ta vënë atë në majë. Por, saherë që i afrohej majës, guri i ikte dhe përsëri i kthehej në fund të kodrës. Sizifi përpiqej përsëri nga fillimi, por pa sukses…
Atëherë, nëse e shikojmë tablonë realiste të Umetit tonë sot, të gjithë parametrat tregojnë se ne, e kemi trashëguar prezantimin e punës së kotë. Ne kot shpresojmë për ‘ndihmën e mbinatyrshme’, edhepse edhe vetë jemi të vetëdijshëm se as mbinatyrshmëria nuk vjen pa aktivitet.
Le ta kujtojmë ngjarjen e famshme me beduin, i cili hyri te Pejgamberi (savs), dhe nuk e lidhi devenë, duke thënë: “Unë mbështetem në Allahun, Ai do ta ruajë atë!”, për çka Pejgamberi (savs), iu përgjigj: “Ti lidhe devenë tënde, dhe pastaj mbështetu në Allahun se do ta ruajë.” Për më tepër, Kurani i Shenjtë në shumë vende krahas besimit (amenu) në të njëjtën kohë bën thirrje edhe për veprim (amilu).
Gjithashtu, Allahu i Plotfuqishëm, në shumë shembuj, përmes tregimeve kuranore mbi pejgamberët, si njerëzit më të zgjedhur në Tokë, na fton të aktivizim dhe veprim.
“Shko ti dhe vëllai yt me argumentet e Mia!” (Taha, 42)
“Hedhe shkopin tënd!” (el-A’raf, 117)
“Merre atë (gjarprin) dhe mos u frikëso!” (Taha, 21)
“Bjeri gurit me shkopin tënd!” (el-Bekare, 60)
“Puno ti pancirë (këmisha të hekurit) të gjerë!” (Sebe, 11)
Këto janë vetëm disa nga imperativët që u janë urdhëruar pejgamberëve, të cilët ishin të mbrojtur nga Allahu, por përkundër kësaj, prej tyre u kërkua puna dhe aktiviteti, dhe më pastaj u erdhi ndihma e Allahut.
Është e qartë se Allahu ka mundur t’i heq të gjitha magjitë e armiqve të Musait (a.s.), por Ai e ftoi që tu kundërvihet atyre duke e hedhur shkopin, i cili u shndërrua në gjarpër. Ka mundur Allahu t’ia japë burimin e ujit Musait menjëherë, por e ftoi atë që të godasë me shkop. Ka mundur t’i tregojë Ibrahimit menjëherë, se si jepet jeta, por e ftoi atë që të marrë pjesë në atë skenë. “… Edhe juve do t’ju presë ajo që do ta meritoni…”
Le ta themi shkurt, aktivizimi dhe veprimi për ne sot janë prioritetet kryesore për ruajtjen e identitetit, traditës dhe fesë, kurse unë marr guxim të them, edhe jetës.
Përkthim: Miftar Ajdini
(Islampress)
