Të kënaqesh me atë që të është dhënë nuk do të thotë se je i dobët dhe i pafuqishëm, ashtu sic mendojnë shumë nga njerëzit dritëshkurtër. Përkundrazi, të jesh i kënaqur me atë që të është dhënë do të thotë të kesh burimin e fuqisë, të cilin e gëzojnë vetëm njerëzit me parime shumë të larta, ata që trashëgojnë vlerat më të ngritura, ata që kur hyjnë në betejë hyjnë me bindjen se do të jenë fitimtarë, sepse ata janë të kënaqur me atë që u është dhënë.
Një njeri i tillë i sheh pallatet mbretërore dhe luksin e tyre ashtu siq i sheh njerëzit dhe qytetet dikush që ka hipur në aeroplan dhe ngjitet lart me të. Atij i duken pallatet tamam si kuti të vogla dhe njerëzit si milingonat që rendin për të strofkat e tyre. Një njeri i urtë i thotë njërit nga nxënësit e tij: jeto me uji dhe oriz kurse krahun tënd shtrije si jastëk kur të pushosh, sepse vetëm kështu do të keshë mundësi të rritësh vetvetën.
Ndërsa ta dish se pasuria e fituar në rrugë të pandershme dhe lavdia e pamerituar, janë tamam si retë e zeza prej të cilave nuk pritet kurrfarë e mire. Ndërsa Isa a.s thoshte: “Ushqimi im është elbi, veshja ime është pambuku, drita ime është hëna, kali im janë këmbët, ndërsa jastëk kam krahun tim. Kur bie nuk kam asgjë dhe kur zgjohem nuk kam asgjë, por askush nuk është më i pasur se unë”!.
Nëse te njeriu gjenë vend kjo lloji kënaqësie, atëherë të jetë i sigurtë se nuk ka asnjë frikë që ta trembë, përkundrazi do të gjejë lumturinë, sepse sot njerëzit kanë shumë por kanë hupur orientimin e kënaqësisë me atë që kanë, mjafton të orientohen kah e mira dhe fjalët e tij do të jenë ato që thoshte Imam Shafiu: “Nëse jetoj pa bukë sdo të jem, e në qoftë se vdes një varr do ta kem. Une jam mbret kur jetën e mendoi, nuk i frikëm kurrë asaj që do provoj”.
Jusuf El-Kardavi
