Kur Jusufi a.s. u hodh në pus, asnjëherë nuk kërkoi nga Allahu që të vdes (duke dashur të ik nga realiteti dhe sprova).
Kur u shit si rob, gjithashtu nuk e kërkoi këtë.
Kur u dërgua në burg, përsëri nuk u lut për një gjë të tillë.
Gjatë sprovave dhe belave, durimi dhe mbështetja në Zotin ishin të mjaftueshme për të.
Mirëpo, kur në fund takon babain e tij dhe kur familja iu përkul e komploti familjarë përfundoi ndërsa ai u ngrit në fron, me mall iu lut Zotit:
“Më bëj të vdes si musliman dhe më bashko me njerëzit e mirë! (Jusuf, 101)
Shejh Ibrahim el-Azrak
